Pierwszy oddech – pierwsza lekcja niezależności

Okres ciąży to dla większości kobiet najwspanialszy okres w życiu. Integralna cześć, jaka tworzy matka z nienarodzonym dzieckiem, jedność to najwspanialsze uczucie na świecie. Przez okres ciąży ty i maluszek przyjmowaliście te same pokarmy, oddychaliście tym samym powietrzem, wspólnie także przezywaliście radości oraz smutki. Dwie osóbki w jednym ciele. Az do dnia, kiedy dziecko przychodzi na świat.

Pierwszy oddech dziecka jest dla niego pierwsza lekcja samodzielności i niezależności a to dopiero początek nauki. Rozpoczyna się lekcja życia na miarę małego człowieka. Samodzielność dziecka można porównać do nauki pływania. Nie jest tak ze wchodzimy do wody i od razu wypływamy na głęboką wodę. Początkowo tylko oswajamy się z woda, następnie krok po kroku staramy się zachować równowagę przez balansowanie ciałem a po osiągnięciu tych umiejętności robimy pierwsze próby pływania. Podobnie wygląda dziecięca samodzielność. Narodzone dziecko przez pierwsze lata swojego życia pozostaje na etapie „nauki pływania – taplania się w wodzie”.  A stawiane przed nim próby samodzielności muszą być adekwatne do jego możliwości. Ważne jest by odpowiednio zachęcać dziecko do działania i odpowiednio motywować tak, aby nie zniechęcić go do działania.

Z każdym dniem dziecko nasze dziecko uczy się samodzielności. Samodzielnie przygląda się karuzeli zawieszonej nad łóżeczkiem, oblizuje grzechotki, poznaje maskotki i pluszaki. Tak dla dorosłego prozaiczne zajęcia a dla maluszka nowe, niezbadane i zaskakujące możliwości poznania otaczającego świata i to bez pomocy mamy czy taty. Pamiętajmy ze nasze maleństwo nie zajmie się zabawka przez godzinę, lecz początkowo będzie to trwało nawet tylko minutkę, ale jest to minuta spędzona sam na sam z zabawka, dlatego warto dziecku zapewnić bezpieczna i jednocześnie ciekawa zabawkę.

Wraz z rozwojem naszej pociechy uczy się on coraz ciekawszych rzeczy i chce być coraz bardziej samodzielny. W wieku trzech miesięcy dziecko musi posiadać zabawki w zasięgu ręki gdyż jeszcze nie potrafi chodzić ani raczkować.  Wyzwaniem dla niego będzie nauka samodzielnego chwytania zabawek.

W wieku trzech miesięcy dziecko potrafi się już przez chwile zając zabawka, obejrzeć ja, posmakować.

W wieku sześciu miesięcy uczy się samodzielnie siedzieć bez podpierania się raczkami. Do jego świadomości dociera fakt, do czego mogą służyć raczki, stara się chwytać jedzonko i wkładać do buzi. Wtedy tez warto rozpocząć naukę samodzielnego jedzenia, choć początkowo należy ja traktowa z dużym przymrużeniem oka. Nasz bobasek lubi mieć wybór i dokonywać wyborów, dlatego ważne jest umożliwienie mu poznawanie świata i nie hamować jego pragnień. Ważne żeby nie zapominać, ze nasz maluszek nie będzie jeszcze posługiwał się sztućcami, ale swoja technikę jedzenia będzie doskonalił przy użyciu raczek. Pozwól mu na to, załóż śliniaczek a sama uzbrój się w cierpliwość.

W okresie około 10 -16 miesiąca życia warto jest podjąć próbę samodzielnego zasypiania bez mamy. W czasie tym maluszek odczuwa duża potrzebę niezależności a jeszcze nie wchodzi w etap nauki mówienia „nie”. Zasypianie we własnym łóżeczku nie powinno się kojarzyć dziecku z niczym złym, dlatego warto nie stosować agresywnych metod, lecz stopniowo przygotowywać dziecko do nowej sytuacji.

Każdy dzień w rozwoju dziecka to poznawanie nowego, nieznanego, zaskakującego oraz niebezpiecznego świata. Ważne jest by ta wieloletnia naukę wspierali rodzice.