Wirus RSV

Przez anielka41 dnia 9 Cze, 2014 o 02:46 PM | W kategorii Zdrowie i choroby | Z Możliwość komentowania została wyłączona

Przynajmniej połowa rodziców wie, co oznacza wirus RSV. Dzieje się tak, dlatego iż dotknął najprawdopodobniej właśnie ich dzieci. Druga połowa pozostanie albo nieświadoma albo świadoma, ale na całe szczęście tylko w teorii. Co to takiego wirus RSV? Czy dotyczy wszystkich i czy jest groźny dla dzieci? Kto najczęściej na niego choruje i czy trudno się z niego wyleczyć? Choć trudno w to uwierzyć to wirus RSV to najczęstsza przyczyna zakażenia dróg oddechowych u niemowląt oraz dzieci.

Wirus RSV jest szczególnie niebezpieczny, jeśli chodzi o najmłodszych, czyli niemowlęta oraz dzieci. Zakażenie następuje prawie u wszystkich dzieci, które nie ukończyły drugiego roku życia. Badania potwierdzają, że średnio u około 50% dzieci następuje ponowna infekcja w ciągu jednego roku. Wirus RSV uznawany jest za najczęstszą infekcję wirusową, która jest odpowiedzialna za zgony dzieci poniżej 5 roku życia. Wirus ten odpowiedzialny jest w 50% za spowodowanie zapalenia oskrzelików a u około 25% dzieci za wywołanie zapalenia płuc. Wirus RSV w szczególności dotyczy dotyka dzieci przedwcześnie urodzone i to one najczęściej wymagają szybkiej hospitalizacji. Pierwszym objawem jest niewydolność oddechowa, która wymaga leczenia sztuczną wentylacją w oddziałach intensywnej terapii.

Do czynników mających wpływ na podwyższone ryzyko wystąpienia wirusa RSV należy z pewnością zaliczyć wcześniactwo, dysplazja oskrzelowo-płucna, mukowiscydoza, zaburzenia odporności a także nadciśnienie płucne oraz wady serca. Niestety nie są to jedyne czynniki występowania tej choroby. Innymi czynnikami mającymi wpływ na rozwój i rozprzestrzenianie się choroby są między innymi rodzeństwa, które śpią w jednym pomieszczeniu, będące w jednym wieku szkolnym, potomstwo w wyniku ciąży mnogiej a także nie karmienie piersią.

W jaki sposób dochodzi do zakażenia?

Najczęstszą przyczyną zakażenia wirusem RSV jest zakażenie poprzez wydzielinę, która umiejscawia się na rękach, w spojówce oka lub nosa. Istnieje także możliwość zarażenia się poprzez przedmioty skażone lub drogą kropelkowa. Co zaskakujące a jednocześnie bardzo niepokojące wirus RSV może żyć na powierzchni różnych przedmiotów lub częściach ciała przez wiele godzin. Czas wylęgania się wirusa RSV wynosi zazwyczaj około od 4 do 6 dni. Okres, w którym zakażamy wynosi około 3 tygodni i stanowczo dłuższy jest u niemowląt oraz u osób ze zmniejszoną odpornością. Rozpoznanie wirusa RSV jest dość trudne gdyż może ono przebiegać bezobjawowo. Do szczególnych objawów powstałej infekcji można zaliczyć katar, kaszel lub występowanie stanów podgorączkowych. W niektórych przypadkach możliwe jest wystąpienie stanu zapalenia ucha środkowego a także zapalenia płuc.

Metody leczenia wirusa RSV

Najczęstszą i najskuteczniejszą metodą leczenia wirusa RSV jest leczenie objawowe. Polega ono na obserwacji stanu pacjenta, podawaniu odpowiedniej ilości płynów oraz tlenoterapii. W przypadku niektórych pacjentów z niewydolnością oddechową konieczne jest mechaniczne wspomaganie oddychania. W zależności od stopnia rozwoju choroby stosowane są leki rozszerzające oskrzela, konieczna jest także izolacja pacjenta oraz ograniczenie prawie do zera widzeń z pacjentem w celu uniknięcia ryzyka zakażenia.

Co robić by zapobiegać?

Niestety nie istnieje szczepionka umożliwiająca skuteczną metodę przeciwdziałania wirusowi RSV, dlatego jedyną i najskuteczniejszą metodę stanowi niewątpliwie profilaktyka. Rodzicie najmłodszych dzieci do minimum 6 miesiąca życia noworodka powinni zwracać szczególną uwagę na higienę dłoni, starać się unikać dużych skupisk ludzkich w szczególności, jeśli okres ten przypada na czas jesienno – zimowy. Jedyną i najskuteczniejszą metodą profilaktyki u dzieci jest immunizacja bierna. Polega ona na podaniu środka, który w swoim składzie zawiera przeciwciała neutralizujące wirusa RSV.

Najważniejsza jest odpowiednia reakcja opiekuna, rodzica na objawy, które są niepokojące. W każdym przypadku niezwłocznie należy się skontaktować z lekarzem pediatrom lub w sytuacjach nagłych z najbliższym oddziałem ratunkowym.