Ciąża urojona – objawy, przyczyny i sposób leczenia
Ciąża urojona (łac. graviditas spuria) inaczej ciąża histeryczna lub rzekoma to zaburzenie psychiczne, które wymaga leczenia. Zaburzenie to leczy się za pomocą psychoterapii oraz farmakoterapii. Na zespół profesjonalistów, którzy leczą ciążę urojoną składa się: psycholog, psychiatra i ginekolog. Choć nie jest to zjawisko częste u ludzi, warto bliżej zapoznać się z tym zagadnieniem.
Czynniki, które odpowiadają za odczuwanie ciąży urojonej zostaną omówione w niniejszym artykule.
Psychika kobiety a ciąża urojona
Choć nie do końca poznano przyczyny odpowiadające za odczuwanie ciąży urojonej, to najważniejszym czynnikiem, który sprawia, że kobiety są przekonane o rzekomej ciąży jest psychika i umysł. Pragnienie posiadania dziecka jest tak duże, że wszelkie racjonalne argumenty, nie są w stanie przekonać kobiety o tym, że nie jest ciężarna. Taki stan umysłu sprawia, że przysadka mózgowa zaczyna wytwarzać hormony, które wywołują dokładnie takie oznaki jak w ciąży potwierdzonej/prawdziwej. W wyniku rozregulowania układu hormonalnego – dochodzi do wydzielania gonadotropin i zwiększenia stężenia LH (hormon luteinizujący) i, jak wspomniano prowadzi do objawów rzeczywistej ciąży m.in. powiększenie piersi, zatrzymanie miesiączki, a także pojawienie się laktacji. A zatem pomimo, że nie doszło do zapłodnienia, organizm kobiety reaguje zmianami somatycznymi – jak w przypadku ciąży rzeczywistej.
Ponadto, za taki stan (odczuwanie ciąży urojonej) odpowiada także niepłodność, nieudane próby zajścia w ciążę, paniczny lęk przed ciążą (tokofobia), sytuacja, w której samotna kobieta nie chciałaby wychowywać dziecka bez ojca oraz fakt bycia ofiarą przemocy seksualnej, a także skłonność do poronień nawykowych.
Tokofobia – jeden z czynników
Paniczny lęk przed ciążą i porodem ma swój spory udział w odczuwaniu ciąży urojonej. Cierpi na nią wiele kobiet na świecie – bez względu na pochodzenie, wiek, rasę. Wyróżnia się tokofobię pierwotną, wtórną pierwszego rodzaju oraz wtórną drugiego rodzaju. Na tokofobię pierwotną cierpią zazwyczaj kobiety, które nie były w ciąży; wskazuje się na podłoże nerwicowe lub kulturowe.
Kolejne zjawisko to tokofobia wtórna pierwszego rodzaju; doświadczają jej kobiety, które rodziły, jednak podczas porodu doświadczyły traumatycznych przeżyć; dotyka także kobiety, które poroniły lub poddały się aborcji.
Ostatnia to tokofobia wtórna drugiego rodzaju; wiąże się z przeżyciami w okresie poporodowym – zaburzenia emocjonalne, psychiczne np. depresja.
Jak może się objawiać ciąża urojona?
Charakterystycznymi objawami są: zaburzenia myślenia – urojenia o byciu w ciąży, zanik miesiączki, obrzmienie piersi, bóle podbrzusza, powiększenia macicy, a także nudności i wymioty oraz wzrost masy ciała oraz obwodu w talii. Ponadto, kobiety będące w ciąży urojonej odczuwają wahania nastroju, a bywa nawet i tak, że pojawia się laktacja.
Warto dodać, że kobiety będące w rzekomej ciąży, ruchy robaczkowe jelit (perystaltykę jelit) interpretują jako ruchy płodu.
Ile trwa stan ciąży urojonej?
Kobiety będące w ciąży urojonej, zazwyczaj odczuwają ten stan przez kilka miesięcy tj. ok. 3. – 4. Jest to połowa czasu ciąży rzeczywistej, choć zdarzają się sytuacje, gdy kobiety nieświadome swej bezpłodności, trwają w tym stanie dłużej. Zwlekają wtedy z wizytą u ginekologa, podświadomie przedłużając stan rzekomej ciąży.
Dzieje się tak jedynie w przypadku, gdy kobieta nie zgłosi się na badanie USG do lekarza, które bezsprzecznie wykluczy ciążę, bowiem w obrazie z badania USG nie stwierdzi zarysów zarodka, pęcherzyka ciążowego, ani czynności serca płodu.
Ciąża urojona wymaga leczenia
Niezwykle ważną kwestią jest niepozostawianie kobiety bez pomocy i opieki. Partner/mąż i rodzina pełnią niezwykle ważną rolę w procesie wsparcia, po przejściu tego dramatycznego przeżycia.
Jak wspomniano – ciąża urojona to poważne zaburzenie – które wymaga leczenia. Nieleczona prowadzi do depresji, nerwicy, może spowodować także zaburzenia osobowości. Aby leczenie było skuteczne, niezbędna jest współpraca następujących specjalistów: psychiatry, psychologa i ginekologa. Ze strony psychologa prowadzona jest psychoterapia, zaś psychiatra i ginekolog przepiszą środki farmakologiczne. Ponadto, ginekolog – jak wspomniano – po wykonaniu badań (m.in. USG) stwierdzi z całą pewnością brak ciąży rzeczywistej.
comment closed